pıqqıldamaq

f.

1. Pıqqıltı səsi çıxarmaq, «pıq-pıq» etmək, yaxud «pıq-pıq» qaynamaq (maye haqqında). Meşənin içindən çıxıb pıqqıldayan (f. sif.) bulaq şırhaşırla ağ çınqıllıq boyu aşağı axır(dı). S. R.. Arabanın üstündəki boçkanın ağzından sərin çeşmə suyu pıqqıldayaraq ətrafa səpələnirdi. Q. İlkin.

2. Özünü saxlaya bilməyərək, səsini boğaraq gülmək. Teymur ağa pərdənin dalısında gülməyini saxlaya bilməyib pıqqıldayır. M. F. A.. Kişi özünü saxlaya bilməyib, yavaşcadan pıqqıldadı. Q. İlkin.